Verhaal 3

16 oktober 2014 - Debre Zeyt, Ethiopië

Hallo!

Dinsdag! Rond half 7 wordt ik automatisch wakker van het daglicht. Hoe laat je naar bed gaat maakt niet uit, want dit bioritme is onverwoestbaar. Ik blijf nog even liggen, lees wat en maak een bakje thee klaar. Ontbijten doe ik meestal met een prachtig uitzicht vanaf het balkon. Een goed begin van de dag..en wat zal deze brengen? Elke dag is hier anders en dat maakt het leven hier boeiend.

8.00 zorg ik dat ik in de clinic ben om eventueel aan de nachtdienst te vragen hoe het is gegaan en de om de dagdienst te verwelkomen. Langzaamaan vult de keuken zicht met de receptionist, schoonmakers, verpleegkundigen, laborant en de farmacist. Het ‘Onze Vader’ wordt opgezegd of gelezen en daarna begint iedereen zijn of haar werk. Soms zit de wachtkamer al bomvol. De verpleegkundigen werken of in de rode OPD of de gele OPD. De rode is voor alle niet zwangere problemen. Voor de afwisseling ga ik de ene dag op de rode en de andere dag op de gele, of daar waar ze me net kunnen gebruiken en dat kan ook zomaar de apotheek zijn.

Voor me zit een vrouw, 27 jaar, zwanger. Haar echtgenoot is meegekomen. Aan de kleding te zien en de geuren die ze meenemen zullen ze ongetwijfeld van boeren komaf zijn. Dat is bijna iedereen hier in de omgeving. Ze is blij weer zwanger te zijn. Haar eerste kind is geboren bij de rivier. De rivier was te hoog, dus ze kon niet thuis bevallen. Binnen een jaar is dit kind overleden. Het kind had wat klachten. Daarmee is ze naar de magic man (medicijn of natuur meester van het dorp) geweest, maar niets bate. Het kind overleed binnen een week. Vriendinnen en familieleden raken snel zwanger, dus ze voelt zich wat achtergesteld. Samen kijken ze naar de echo die gemaakt wordt. Blij, zeker dat zijn ze, maar ze vinden het ook allemaal wel erg spannend. Ze krijgt ter voorbereiding van de bevalling een tetanus vaccin en vertrekken.

Rond de middag switch ik naar de rode OPD. Een moeder van nog geen 30 jaar komt met een kind op schoot de spreekkamer binnen. De Ethiopische verpleegkundige stelt de vragen in het Oromifa, de taal van deze streek. Ik observeer onderwijl dit kind van 10 maanden. Mogelijk vind de moeder dat ik het kind te lang aankijk, dus vraagt ze me of ik het kind wil hebben. Nou nee, maar ik zie wel wat bijzonders, een heel snelle ademhaling. Ik vertel dit aan de Ethiopische verpleegkundige en hij stelt met mij vast dat dit kind wel eens heel ziek zou zijn. De moeder heeft daar geen oog voor, want ze speelt met het kind of dat er niets aan de hand zou zijn. We geven het kind medicijnen en laten het heel even ter observatie. Na een half uurtje is er niets verandert dus willen we de clinic Ambulance inschakelen om met dit kind naar het ziekenhuis te gaan. Dit ziet de moeder niet zitten. Ze moet eerst naar haar man om dit te vertellen. We vinden dit onverantwoord. Dit kind, als het geen medische zorg krijgt zal overlijden. De moeder kan eventueel wat geld lenen van de clinic als ze als onderpand een kleding stuk achterlaat, maar de moeder leg dit aanbod naast haar neer. We spreken af dat ze dan tot de rivier loopt en dan binnen 10 minuten terug is…Na 1,5 uur vraag ik aan de wacht of ze de bewuste moeder met kind al hebben gezien. Nee, ze is de rivier overgegaan om vervolgens niet meer terug te keren…

Ze had verteld aan 1 van de verpleegkundige dat ze te arm was om voor haar 3 kinderen te zorgen en dan nog de kosten voor een ziekenhuis zou voor haar te veel zijn…Nu snapte ik waarom ze dit kind aan mij wilde geven....

Later op de dag denk ik na over deze situaties..De ene verliest een kind en hoopt op een gezonde tweede..de ander heeft 3 kinderen en zou het liefst er een af willen staan..  

Naast dit meewerken, wonden verzorgen van honden bijten, mensen beet door ruzie, ontstoken vingers en tenen probeer ik het kinderwerk weer op te pakken. Aanstaande donderdag zal ik een tandenpoetsles geven met een collega. We vertellen eerst een Bijbelverhaal en laten ze daarna activiteiten doen rondom het thema mond.

Vandaag komt de imker. Samen met Jacomijn, de eigenaar hebben we besloten om de honing die vrijkomt van de bijenkorven te verkopen. De opbrengst is voor de clinic. Een business die zo storm loopt binnen de eigen bevolking al dat we binnen no-time door onze 100% natuurlijke honing heen waren! Het is leuk om ook zo inkomsten te generen voor dit zo belangrijk werk. De bewoners van de dorpjes betalen maar 1/3 van de werkelijke prijs van de medicijnen. Anders kunnen ze geen behandeling krijgen. Je snapt dat er gezocht moet worden naar dekking. Deze honing verkoop is er 1 van.

Omdat de verpleegkundige een goede en gedegen opleiding hebben gehad en grote kennis en ervaring hebben kan ik op rustigere dagen aan de slag met een ander project wat ik aan het oppakken ben. Ik hoop 6 management trainingslessen te geven aan ongeveer 5 mensen van verschillende takken binnen het bedrijf. Ook voor mijzelf is dit een leerzaam project, omdat je je moet verdiepen in verschillen binnen culturen.

Ook afscheid nemen hoort erbij. Een collega van de clinic, een heel slimme laborant is vertrokken naar Siërra Leona om daar te helpen bij de Ebola. Een erg goed betaalde baan, maar de uitdaging blijkt misschien nog wel groter. Dat is erg lastig te peilen bij de gemiddelde Ethiopiër. We kunnen terugkijken op een goede samenwerking en de clinic is toch wel trots, dat 1 van 37 Ethiopiërs, er een van Hidi Clinic is...

 

Met een zonnige groet, Marianneke 

Foto’s

16 Reacties

  1. Ellen:
    16 oktober 2014
    Hoi Marianneke,
    Wat leuk om je zo te volgen, maar ook heel indrukwekkend... Sterkte en Gods zegen in alles toegewenst! Hartelijke groet Ellen Oskam
  2. Rens:
    16 oktober 2014
    Ha Mar,
    Klinkt goed...en wat een gevarieerd werk...je bent lekker bezig!
    Doe je nog een foto van je huisje?

    X Rens
  3. D&N:
    16 oktober 2014
    Ha Mar,

    Heerlijk Mar, je pro-activiteit spat er vanaf ;)...
    Die kindergezichtjes die stralen er van, leuk om te zien!
    En wat een prachtige foto's (op die van het kalf na..;)..). Heerlijk groen is alles zeg. Gaaf om die tweeling te ontdekken op de echo zeker? Zet 'm op en tot de volgende update...
  4. Ellemieke:
    16 oktober 2014
    Ha Harry,
    Geweldig de verhalen, wat een diversiteit aan werkzaamheden!! Echt iets voor jou. Mooie foto's. Behalve die ene.... . Heerlijk al die blije kinderkoppies.
    Liefs Ellemieke en de rest
  5. Dieneke:
    17 oktober 2014
    Ha Marianneke! Wat super gaaf dat je 5 maanden in Ethiopië bent! Ik ben 2 jaar geleden 4 weken op de compound van Hans en Alita geweest. Hele leuke tijd gehad! Ook de Kliniek Hidi 2 dagen bezocht en op de poli's meegedraaid. Herkenbare verhalen en foto's. Een hele mooie tijd nog en sterkte in alles! Gods zegen wens ik je toe in het werk. Groetjes Dieneke (blok-heger)
  6. JBr:
    18 oktober 2014
    Mooi verhaal weer! Komen die zorglessen weer goed van pas;) Ben benieuwd naar de volgende ontwikkelingen. Blijf vooral bloggen! Xx
  7. Ome Dirk-Jan en tante nellie:
    18 oktober 2014
    Lieve Nicht,
    Mooi om jou verhaal weer te lezen. Echt iets voor jou!
    Sterkte en Gods zegen toegewenst.
    Liefs vanaf de TRAMP
  8. Mirjam:
    20 oktober 2014
    Ha nicht,

    Leuke verhalen schrijf je en leuk om je zo te volgen.
    Een mooie en goede tijd daar
    Kijk uit naar je volgende ervaringen.

    Groetjes Mirjam
  9. Sandra van Mourik:
    23 oktober 2014
    He Marianneke,

    Wat leuk om van je te horen. Ik zie je echt voor me, in je witte pak tussen de Etiopiërs! Heel veel sterkte, plezier en de zegen van God toegewenst!

    Een hartelijke groet vanuit een herfstachtig Rotterdam!

    Sandra van Mourik
  10. As:
    25 oktober 2014
    Goed gedaan! Wereld burger! Of beter gezegd wereld zuster.
  11. Margriet Hak:
    26 oktober 2014
    Ha Marianneke,

    Wat een verhalen! Mooi en indrukwekkend om te lezen, bedankt voor het delen.

    Groetjes en God´s zegen!
  12. Alien:
    27 oktober 2014
    Hoi Marianneke,
    Ik las op de hoornbeecksite van je reis naar Ethiopië. Wat een ervaring. We zijn collega's (ik werk in Goes) ik ken je alleen via mail contact. Heel interessant om je ervaringen te lezen. Wil je de hartelijke groeten doen aan Jacomijn (mijn vriendin en nicht) en natuurlijk ook aan Jan. Hartelijke Groet Alien Post
  13. Mark & Gerlinde:
    28 oktober 2014
    Ha Marianneke!

    Wat bijzonder om je verhalen te lezen. Wat een contrast!
    Het beste toegewenst verder en alle Hulp toegebeden!
    We hebben het regelmatig over jou en je werk daar.

    Groet,

    Gerlinde en Mark
  14. Koos en Arina:
    30 oktober 2014
    Hee Lieve zus,
    We hoorden dat je ziek bent geweest, hopelijk ben je al weer wat opgeknapt van die voedselvergiftiging! Heb je iets gegeten wat niet helemaal sjafeltjes was, pas maar op! Ik hoorde ook dat je deze week naar Wenchi bent gereisd om daar een nieuw project op te zetten, nou we lezen graag in je nieuwe nieuwsbrief als je er tijd voor hebt, je ervaringen! Heel veel zegen en plezier daar! Je bent in onze gedachten en gebeden! xxxxx Arina
  15. Ester:
    31 oktober 2014
    Hey mooie verhalen, wat mooi en bijzonder om te mogen doen. Succes en geniet van deze bijzondere tijd. Liefs Ester v Urk
  16. F.J. Hertog:
    3 november 2014
    Hoi Marianneke,
    Bedankt voor je verhaal. Je maakt mooie dingen mee! Ik ben echt wel jaloers op je! Veel zegen en plezier in je werk toegewenst!